Stan zachowania tapiserii był bardzo zły. Największej destrukcji uległy wątki wełniane w kolorze brązowym. W trakcie poprzedniej konserwacji zostały one uzupełnione grubszą i źle wybarwioną przędzą. W wyniku użycia nietrwałych barwników partie te całkowicie zmieniły kolor – z brązowego na pomarańczowy – co miało bardzo niekorzystny wpływ na estetykę obiektu.  Rewers obiektu był podszyty fragmentarycznie zachowaną jutową siatką, przez którą w przeszłości wykonano dalsze uzupełnienia wątków i zszyto szparki techniczne.  Wszystkie krawędzie werdiury były obcięte mechanicznie. Pozostałości obciętej tkaniny wykorzystano jako łaty, które przypadkowo wmontowano w miejsca ubytków osnowy i wątków na całej powierzchni tapiserii. 
Celem konserwacji było zabezpieczenie tapiserii oraz przywrócenie jej walorów estetycznych i ekspozycyjnych. Wiązało się to z koniecznością usunięcia wtórnych elementów, łat i poprzednich reperacji. Prace konserwatorskie przeprowadzono w oparciu o założenie wykonania pełnej rekonstrukcji ornamentalnej w miejscach ubytków. Konserwację wykonano na podłożu z płótna lnianego, odpowiednio ufarbowaną przędzą wełnianą i jedwabną. Kompozycję zamknięto nową, tkaną wełnianą taśmą.